Als het water weg is

Zwartsluis - Giethoorn

Eergisteren mailde Henk het voorstel om in plaats van het traject Goor - Rijssen, wat nu aan de beurt was, en de route van Zwartsluis naar Giethoorn te lopen. Een geweldig idee dat bij iedereen in goede aarde viel. Moet je nagaan, prachtige wintergezichten, een "watergebied" en een gezellig schaatsdrukte. De voorspellingen zijn gunstig, het zou een zonnige dag worden. We brengen één auto naar Giethoorn en rijden vervolgens terug naar Zwartsluis waar we parkeren. Eerst een kop koffie en dan gaan we lopen. Al vlot laten we de bebouwde kom achter ons. De zon is al even op en werpt een prachtige gloed over het landschap. Overal om ons heen rijden al auto's met in schaatspakken gestoken berijders. Als we even links kijken bij een slootje dan zien we in de verte een ree op het ijs en vrij vlot staat hij ook weer in het weiland. Het dier steekt prachtig af tegen de witte wereld. Terwij een verkeersregelaar het autoverkeer tegenhoud lopen wij door. Dan ligt de Arembergergracht voor ons en in plaats van de weg langs het water te volgen stappen we het ijs op. In het midden een baan voor de schaatsers en aan beide kanten wat aangevroren sneeuw. Het loopt subliem. Iedereen glimt voor oor tot oor en geniet met volle teugen.

Het schoongeveegde baanvak is niet alleen voor de schaatsers maar wordt ook door een zwaan (747) als startbaan gebruikt.

Al gauw komen we in Beltschutsloot aan waar we normaal gesproken de brug moeten nemen, vandaag klimmen we aan de andere kant van het water gewoon op de wal. We nemen een kronkelend pad door het dorp waar een aantal bruggen speciaal voor de schaatsers zijn opengezet. In plaats van door te lopen naar de kruising met de N334 (Zwartsluis - Blauwe Hand) nemen we een kanaaltje richting de Belterwijde. We lopen door het rietland waar men druk bezig is met het oogsten van riet. We maken een babbeltje met de rietsnijders want een beetje nieuwsgierig zijn we ook wel aangelegd, of is het nu leergierig?

We komen bij het meer en steken dat schuin over. Het geeft een geweldig gevoel daar op die grote ijsvlakte en besluiten om midden op het meer een kopje koffie te nemen. We vinden het toch een dermate bijzondere actie dat Henk met zijn telefoon een foto maakt en die naar het thuisfront mailt.

Als de bekers weer opgeborgen zijn gaan we door en komen bij de parkeerplaats die aan de grote weg ligt en steken hem over. Aan de andere kant gaan we schuin over richting Wanneperveen. Twee sneeuwschuivers werpen ieder een grote wolk sneeuw naar links en al gauw ontdekken we die sneeuw het ijs extra glad maakt.Langs een watertje lopen we verder en laten het ijs voor de schaatsers. Terwijl Karel even een snelle babbel maakt met iemand die vandaag wel erg jaloers is op zijn wandelschoenen, ze vind het ijs wel aardig glad. In de verte zien we weer een aantal reen grazen.

Al gauw ligt Giethoorn voor ons en maken we weer dankbaar gebruik van het ijs om over te steken. Die extra lus om bij de brug te komen kunnen we links laten liggen. Het is een gezellige drukte in het dorp. Zodra we richting de Bovenwijde kunnen slaan we af. We hebben het idee om in het Smitspaviljoen naar iets eetbaars te kijken. In plaats van het transport per punter wordt nu een aanhanger achter de grasmaaier gehaakt en wordt de koek en zopiekraam bevoorraad. We moeten op een gegeven moment even klunen en zijn dan bij het paviljoen. Eénmaal binnen slaat de schrik ons om het hart. Een kop snert kost hier dik 4 euro. Een leuk prijsje voor een ander dachten we maar zo en lopen maar door naar het dorp. Verderop staat een kraampje waar snert en broodjes worst verkocht worden en dat voor een zacht prijsje wat ons zeer aanspreekt. Op het punt waar alle schaatsers het dorp uit moeten lopen wij over de weg rechtdoor langs de ijsbaan naar het deel van het dorp waar onze auto staat. Wat een verschil met vanmorgen toe we de auto brachten. Nu staat men overal in lange rijen langs de weg geparkeerd. Ochtendstond heeft goud in de mond!