Zo leer je nog eens wat

Drienerlo - Delden

We beginnen met een kopje koffie op de parkeerplaats naast het nieuwe voetbalstadion van FC Twente. Inmiddels hebben we de auto met de tenten al achtergelaten op de camping waar we zullen overnachten. Het pad leidt via smalle paadjes tussen de landerijen naar de buurtschap Twekkelo. Het is een gebied met veel landgoeden zoals b.v. Het Mensink, Het Reef, Het Stroot en veel anderen, het digitale kaartje van Twekkelo geeft dat heel mooi aan.


Onderweg komen we overal de kleine groene zouthuisjes tegen. Niet meer dan een bescherming voor de afsluiters en pompen die water naar beneden pompen. Beneden wordt het steenzout opgelost en het pekelwater wordt weer omhoog gepompt. Die pekel wordt dan naar de fabriek gevoerd waar de verwerking plaats vindt. Bij één van de huisjes wordt er door mensen van Akzo gewerkt, een mooie gelegenheid om eens wat vragen te stellen. Zo krijgen we te horen dat het zout op een diepte van 4 à 500 meter gewonnen wordt, dat de oude boortorens zo hoog waren omdat daar ook een boorstelling in stond, dat men tegenwoordig met een olielaag voorkomt dat de grond verzakt. Kijk zo leer je nog eens wat.


We lopen verder en komen al gauw in Boekelo aan. Het dorp wat door de zoutwinning op de kaart wordt gezet. Midden in het dorp is een klein stationnetje en een seinhuis van de MBS, het museum buurt spoor. Vroeger was dit station onderdeel van de spoorlijn Enschede - Neede, deel van het spoorwegnet van de "Gelders Overijsselsche Lokaal Spoorwegmaatschappij". Een mooi moment om een kopje koffie te drinken.


We lopen verder en na het dorpje Beckum gaan we over het Kerkveldervoetpad, een fraai heidegebied. In de buurt waren meer paden die de plaatselijk bevolking gebruikte om in één van de kerken te komen. Even voor ons loopt een man op krukken wat wij oneerbiedig betitelen als een nieuwe vorm van Nordic Walking. We raken aan de praat en horen dat de man net een paar kunstheupen heeft gekregen. Een ingreep die hij in Duitsland onderging, hij schetst ons de verschillen tussen de Nederlandse en Duitse instelling van de artsen. Wanneer schikt het u vroeg de arts aan hem toen hij een afspraak moest maken. Kom daar hier maar eens om.


Als we langs de oerbossen lopen pakken dreigende wolken zich samen. Gelukkig blijft het nog steeds droog. Als we over het erf van één van de boerderijen lopen begint het toch te regenen. We stappen door de open deuren, die uitnodigend open staan naar binnen en schuilen een tijden in de stal. Als de bui voorbij is gaan we verder en zien aan de rand van een akker de grafstenen van de Joodse begraafplaats staan. In het verleden mochten Joden geen begraafplaats hebben vlakbij een dorp of stad. Ergens in de "rimboe" moest dan een dodenakker worden ingericht. Opvallende is dat naast onze jaartelling ook de joodse jaartelling op de stenen wordt weergegeven. Mocht iemand zijn bril kwijt zijn: hij ligt op het hek van de begraafplaats! Als we even later het Twente kanaal oversteken gaan we rechtsaf en lopen via een hek de camping op. We melden ons bij de receptie en vragen welke plaats ze voor ons in gedachten hadden.


Alles geregeld en de auto op het veld gereden. We beginnen met het opzetten van de tenten, de regen wordt steeds heviger en we besluiten om maar even onder dak te gaan. Ook nu is de bui van korte duur en even later is daar de zon weer en maken we de klus af. De stoelen uitklappen en we genieten voor de tent van een heerlijk verkoelend pilsje.


Na de gebruikelijk plichtplegingen is het half zes en wandelen we naar de chinees voor een warme hap. Als we terugkomen kijken we de voetbal wedstrijd in de kantine en het geluk van de meeste kan niet meer op!! Een wedstrijd waar we nog wel even een borrel op kunnen drinken.