Waarschuwende kreten en enge plaatjes

We hebben besloten om weer een etappe te gaan lopen. Helaas word ik door de griep geveld en deel ik de lakens nog even uit voor ik er onder kruip. Ferdy zou foto's maken en voor de blog moet er iemand een klein verhaaltje maken. Het lot heeft Karel aan gewezen, van zijn hand en uit zijn geest is het volgende verhaal ontsproten.

Goor - Markelo

We mogen weer verder met ons Havezathepad. Dit had nogal wat voeten in aarde, want onze nestor en fotograaf is ziek! Wieger, gegrepen door de griep, moet thuisblijven. Hoe lossen we dit op. Wie legt vast wat we aan het doen zijn. Ferdy en ondergetekende gaan dit doen. Vlug nog wat geheugen vrij gemaakt (sorry Joel, Jesse en Jade, jullie stonden er zo leuk op). Na een aantal ontstuimige dagen, belooft het deze dag weer rustig te worden. We vertrekken 's morgens om 6.15 uur. Het is nog donker en een beetje mistig. Ook merk je aan de temperatuur dat we in het najaar zitten. Met de auto van Alien en die van Ferdy rijden we naar het eindpunt van de vorige keer, de boerderij van Ferdy zeg maar. Na een kop koffie beginnen we te lopen, in een steeds lichter wordende morgen. Door de velden en langs een sloot met een statige zwaan gelopen, komen we vervolgens over een boerenerf, waar de route geblokkeerd lijkt te zijn. We zien allemaal hekken, afzetlinten en borden met waarschuwende kreten en enge plaatjes. Het blijkt hier om bodemsanering te gaan. Hier in de grond en op veel plaatsen in de omgeving (bijna 700), zit asbesthoudend materiaal, afkomstig van de Eternit fabriek in Goor. Dit materiaal werd gebruikt als erfverharding.


Via landweggetjes, bospaden en lanen, komen we langs het eerste landgoed op deze etappe, Huize Wegdam, oorspronkelijk een versterkte boerderij. Onderweg genieten we van de vele paddestoelen, spinnenwebben en de tapijten van herfstbladeren. Dan komen we langs het grootste landgoed van deze etappe, kasteel Weldam. Dit is echt een indrukwekkend landgoed met een prachtige tuin.


We passeren Havezathe Nijenhuis en komen Diepenheim binnen, met Huize Diepenheim. Een gezellig dorpje met leuke winkeltjes en een supermarkt met kaartjes. We vergapen ons voor een etalage aan de gigantische haarden. Onze huizen zijn hiervoor te klein, is de eensluidende conclusie.


Bij de brug over het Twentekanaal gebruiken we onze traditionele Cup a Soup. Tot slot lopen we een stuk langs de Schipbeek, een soort kanaal met een paar leuke stuwtjes die door enkele van ons even moesten worden overgestoken.


Als klap op de vuurpijl, zien we een aantal reeën langs rennen! Zomaar midden overdag! We bekijken nog even een dode mol (wat is hij zacht zeg!). Zoals gewoonlijk wegen de laatste loodjes het zwaarst maar de redding is nabij. We zien de zwarte Renault en.... hij doet het! Terug naar huis, naar de familiedag, het nieuwe gemeentehuis of iets anders.

Karel