Schuilenburg - Ommen
Al zo lang we lopen hebben we het geroepen "wat zou het leuk zijn als er sneeuw lag". Vandaag hebben we het geweten. Omdat we vandaag in Ommen zullen stoppen laten we ons brengen en gaan we met de trein weer terug naar Dalfsen. Na de gebruikelijke stop rijdt de taxi naar huis en stappen wij manhaftig de sneeuw in. Die sneeuw is een soort prentenboek, de sporen van wandelaars, honden maar ook de afdrukken van reeёn, zo zie je dan een punt waar ze de weg oversteken.
Even later lopen we door de brede uiterwaard met rechts van ons de Regge. Maar de wereld om ons heen blijft wit. Bij Hankate wordt de Regge via een duiker onder het Overijssels kanaal geleid. Via de vistrappen wordt het overtollige water van het Overijssels kanaal in de Regge geloost. Jammer dat we dat nu pas lezen anders hadden we er vanmorgen met heel andere ogen naar gekeken.
Even later passeren we een stuw, vroeger een schutsluis - Sluis IV, die onder prachtige beuken ligt. Hoewel we nog een paar keer proberen is het ijs nergens dik genoeg. Het is inmiddels tijd voor de koffiestop die, geheel in stijl, door Erik werd verzorgd. Warme chocola met slagroom!!
De sneeuw loopt zwaarder dan we dachten. Het blijft een ongelijke ondergrond en af en toe glijden je voeten weg. We lopen langs de oever van de Beneden Regge. Bij de Archemer stuw steken we het water weer over. Een eindje verder stoppen we omdat we op de grond een heleboel haren zien liggen, hoe komt dat daar? Het wordt al gauw duidelijk als we de pels van een dier zien liggen. Een rood bruinige gloed en een witte pluim aan de staart. Over de witte weilanden zien we later landgoed Eerde liggen. Als we het even later voorbij lopen komen we langs een groepje boerderijen die met hun rieten daken, voorzien van grote ijsspegels, sprookjesachtig in de sneeuw liggen. Na de Steile oever, waar we even flink moeten klimmen komen we lang een aantal zomer(?)huisjes. De rook kringelt uit de schoorstenen omhoog.
Als we langs de rand van het bos lopen komt de zon even door de bewolking heen maar is ook weer gauw weg. We passeren een boerderijtje met een menigte aan schuren en schuurtje. Alles op de centimeter gebouwd. De trekker past net onder het afdak, een schuurtje met onderin een vak waar de hooischudder staat, er boven een vak waar het hooi in twee lagen ligt opgestapeld. Iets verder weer een laag bouwseltje wat net om een grondschuif past. Een kneuterige hokjes sfeer. Onderweg blijft het goed in de gaten houden waar je loopt. De weg met de aangereden sneeuw is glad. We lopen langs Huize Het Laer, een havezathe uit de 13e eeuw. In 1932 werd het huidige 17e eeuwse huis door de gemeente Ommen overgenomen van de adelijke familie van Pallandt. Dan ligt het station voor ons. Blij dat we de benen even kunnen strekken stappen we in de trein naar Dalfsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten